Persoonel, het maakt het verschil uit of dat ik wat koop en er vaker terug kom. Als het persooneel vriendelijk en behulpzaam is voel ik me natuurlijk veel meer op mijn gemak en kom ik sneller terug. Maar vandaag had ik toch eens te maken met een chagerijnig iemand ! Allemachtig. Niet normaal meer dit gewoon.
Dus,laat ik maar eens bij het begin beginnen. Ik wou even heerlijk een middagje de stad in. Even in me uppie om lekker te genieten van eindeloze lange rekken vol met make-up.
Zo kwam ik ook vol goede moed de Yves Rocher binnen. Ik vind het een heerlijke winkel om even in te lopen , te snuffelen en te ruiken. Een meisje kwam heel vriendelijk naar me toe en vroeg of dat ze me ergens mee kon helpen. 'Nee hoor.Ik ben even rustig aan het kijken.' Zei ik. Zo ging ik verder met me kop tussen al het mooie make-up te gooien. Toen herinderde ik me dat ik nog een kortingsbon had. Ik gaf die netjes aan de vrouw achter de balie. Ik dacht ik kan vrolijk een gratis geschenk ophalen als ik dat ding inlever. Wrong! Je moet natuurlijk eerst een product kopen. He, dont judge me . Ik ben hollands he, ik mag gierig zijn. ;)
De vrouw begon toen volgens mij al wat twijfels te krijgen in mij. Weer zo'n tiener die alleen komt kijken en niks koopt. Halllooooo, Ik ben de klant van de toekomst hoor! Een beetje respect graag. Dus ik ging verder kijken naar een leuk productje om mee naar huis te nemen. Komt die vrouw weer naar me toe . En probeert ze me deze keer een of andere workshop aan te smeren! En wil je dan niet is een keer een workshop doen waarmee we je kunnen helpen? Toen zei ik dat ik het leuker vond om alles zelf thuis te ontdekken.Waarop ze antwoorde: Wij zijn wel visagisten he. *kots kots* . Echt op een manier van ik ben goed en beter.
Toen had ik al zin om letterlijk de winkel uit te rennen. Maar ik hield me in. Ik begon wanhopig alles aan te raken wat in mijn handen kwam om mezelf een houding te geven. En niet te laten merken dat ik ongemakkelijk was.
Kom ik bij de balie aan. 'Sorry ik heb toch niks kunnen vinden.'Geeft ze die kortingsbon weer terug.'Oke doei.' En negeert me daarna volkomen. Ik had willen gillen , schreewen en stiekem die voucher in der strot willen stoppen. Maar ik liep netjes weg. Oke, grommend dat het een chagerijnig mens was die in de overgang is. Maar dat is acceptabel. (:
Gelukkig werd ik in de INGLOT als de koningin behandeld! Dat maakte me dag dan weer goed!
Wat zijn jullie traumas in winkels ?
Liefs,
Renate!
